Užičanin Bogoljub-Bobode Mitrović napisao je istoriju rodnog sela Trešnjevica na celih 824 stranice, za koju se pretpostavlja da je najobimnija hronika jednog sela u zapadnoj Srbiji i među najopširnijim istorijama sela objavljenim u zemlji. Knjigu pod nazivom „Trešnjevica kroz vekove“ nedavno je izdala privatna izdavačka kuća „Art plus“ iz Užica.

Mitrović je duže od decenije prikupljao istorijsku građu, legende ali i duhovite priče iz života meštana ovog sela u ariljskoj opštini, koje se nalazi na magistralnom putu od Arilja do Ivanjice, a samo pisanje trajalo je, kako kaže, ravno četiri i po godine.

U zanimljivoj istoriji Trešnjevice, Mitrović podseća na period kada je selo bilo pod turskom vlašću, na doseljavanja stanovništva iz Crne Gore i Hercegovine, tu su i priče o hajducima u ovom kraju, zakonu za suzbijanje hajdučije, suđenjima hajducima. Podsetio je na oslobodilačke ratove 1804. do 1878. godine, Javorski rat (1876. do 1879.godine), stradanjima sela i meštana u Balkanskom, Prvom i Drugom svetskom ratu. Posebnu pažnju posvećuje razvoju zadrugarstva, poljoprivrede, podseća na stare vodenice, siromašenje seljaka u periodu „komunističkog kuluka“, ali i prvim koracima u prosvećivanju meštana, osnivanju škola, gradnji manastira i crkava. Potom opisuje uslove življenja u ovom selu i široj okolini, navodi njihove običaje, podseća na mobe, svadbena i krsna slavlja, zadušnice i druge etnološke, ali i moralne vrednosti tradicionalnog života, navodi znamenite i uspešne Trešnjevce.

U hronici svog rodnog sela, Mitrović je zabeležio i načine na koji su se meštani nekada lečili, ali i na njihovo sujeverje. Tako je ponudio poglavlja o „bajanju, vračanju i ostalim praznovericama“, kako se borilo protiv „zlih očiju i uroka“, vremenskih neprilika, verovanja u vampire i veštice, „šta valja, a šta ne valja činiti“, ko je podlegao „ljubavnim vradžbinama“ i „miradžijkama“, ko su devojke „pobegulje“, a ko sitni lopovi.

Opisao je „inaćenje“ meštana kao jednu od osobenosti Srba, i naveo da je jedan meštanin ukucao eksere u dasku i stavio je na put u trenutku kada je njime trektorom trebalo da prođe njegov komšija. Pored ostalog ostaće zabeleženo da su meštani Trešnjevice u peridou od 1991. do 2000. godine vodili 144 parnice, zbog deobe imovine, ometanja puta, štete koju je pričinila stoka, nevraćenog duga.

Nudeći istorijske i geografske odrednice sela, Mitrović navodi da se ono prvi put pominje 1476. godine, ali pod imenom „Prekanac“ (selo preko klanca). Kasnije, 1525. godine u „defteru“ Smederevskog sandžaka selo se pominje i kao „Črešnjevica“ ili Trešnjevica. Mitrović piše da je selo verovatno dobilo naziv po trešnjama, kojih je u selu bilo u izobilju, a kako reka koja prolazi kroz selo nosi isti naziv, pouzdano se ne zna da li je selo „kršteno“ po njoj ili trešnjama.

Bogoljub Mitrović je rođen u Trešnjevici 1926. godine i diplomirani je pravnik. Učesnik je Drugog svetskog rata, a potom je radio kao privrednik u mnogim preduzećima. Objavljivao je članke u užičkim Vestima, napisao oko 70 stručnih radova iz prava i ekonomije, ali i na desetine priča i pripovedaka.